Αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό μνημείο της Θεσσαλονίκης και ταυτόχρονα έμβλημα της πόλης. Ο Λευκός Πύργος, στην παλιά παραλία, τον αγαπημένο χώρο περιπάτου των Θεσσαλονικέων, είναι κατασκευή των μέσων του 15ου αιώνα μ.Χ. και αντικατέστησε τον παλαιό, κατεστραμμένο πια εκείνο τον καιρό, βυζαντινό πύργο, που όριζε το πέρας του οχυρωματικού τείχους προς την πλευρά της θάλασσας. Παρότι αποτελεί το αγαπημένο μνημείο της πόλης, η ιστορία του διά μέσου των αιώνων, είναι αρκετά σκοτεινή. Για τις συνθήκες ενέγερσής του δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα, ο τρόπος ωστόσο κατασκευής του και το γεγονός ότι ανταποκρινόταν στη νέα εποχή της πολιορκητικής τέχνης, που προέβλεπε τη χρήση πυροβόλων όπλων, μαρτυράει ότι τουλάχιστον οι σχεδιαστές του – αν όχι και οι μαστόροι, θα πρέπει να ήταν Βενετσιάνοι. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το μνημείο χρησιμοποιήθηκε και ως φυλακή για τους μελοθάνατους.
Σήμερα στο εσωτερικό του στεγάζεται η έκθεση των χριστιανικών αρχαιοτήτων, περιλαμβάνοντας αντικείμενα χρονολογημένα από το 300 μ.Χ. περίπου ως το 1430 και με προέλευση κυρίως τη Θεσσαλονίκη. Η έκθεση είναι κατανεμημένη ανά ορόφους. Στο ισόγειο εκτίθενται νομίσματα, χριστιανικοί λύχνοι και ψηφιδωτά δάπεδα, κυρίως από την Παλαιοχριστιανική Περίοδο.
Στον πρώτο όροφο υπάρχουν αρχιτεκτονικά μέλη, κιονόκρανα, σπαράγματα επιτοίχιων μωσαϊκών, αγάλματα και αργυρές λειψανοθήκες. Στο δεύτερο όροφο, που αποτελεί μία αυτόνομη ενότητα αφιερωμένη στη μετά θάνατο ζωή βρίσκονται επιτάφιες στήλες, κοσμήματα, υφάσματα και γυάλινα αγγεία, που αποτελούσαν κτερίσματα τάφων και ταφικές τοιχογραφίες. Στον τρίτο όροφο εκτίθενται ανάγλυφες εικόνες, εκκλησιαστικά λειτουργικά σκεύη, μολυβδόβουλα και νομίσματα. Τέλος, στον τέταρτο όροφο υπάρχει έκθεση βυζαντινής μνημειακής ζωγραφικής.